Biografie
Ernesto Hoost verruilde op vijftien jarige leeftijd zijn voetbalschoenen voor bokshandschoenen. Voor die tijd speelde hij bij de Hoornse club Hollandia. Hoost hield van het spelletje, maar kon niet goed tegen het presteren in teamverband. Het feit dat hij afhankelijk was van anderen, beviel hem niet.

Hoost trainde zo’n zes jaar bij de nieuwe sportschool Sokudo van Ton Vriend en vocht daar zijn eerste wedstrijden in de C-klasse. Zijn eerste partij tegen Wim Scharrenberg was onvergetelijk. Hoost doofde al in de tweede ronde het licht van de bekende Kyokushon-karateka. De volgende acht partijen won hij bijna allemaal op knock-out, dus stroomde de nieuweling in een mum van tijd door naar de A-klasse.
Vanaf 1988 ging de carrière van Hoost in een stroomversnelling. Hij behaalde titels in het Savate-systeem en Thaiboksen. Hij vocht in Nederland, België, Frankrijk, Zwitserland, Japan, Canada, Australië, Hongkong en USA (New York en Las Vegas). Zijn baan als sportleraar, op een cursus voor alternatief gestrafte jongeren, heeft hij na acht jaar opgegeven. Het werk was niet meer te combineren met de intensieve trainingen en het vele reizen van de professionele vechter.
In 1993 stond Ernesto voor het eerst in de ring van de K1 Grand Prix in Japan. Hij deed als enige halfzwaargewicht mee tussen de zwaargewichten. Hij won overtuigend van Peter Aerts en Maurice Smith, maar kwam in de finale tegen Branco Cikatic te kort. Hoost had te veel last van blessures. Aan het eind van dat jaar behaalde hij wel zijn eerste K2 titel in Japan. Zijn bijnaam luidt vanaf dan Mister Perfect, omdat hij de technieken van zijn sport K-1 volgens insiders perfect beheerst.

In 1997 werd hij voor het eerst bekroond met de titel K1 Grand Prix in Japan. Hij won op punten van Andy Hug. Het jaar daarop verscheen Hoost zwak, ziek en misselijk op het eindtoernooi. Hij had een ontsteking die veroorzaakt was door een chronische huidziekte. Hij verloor de eerste ronde kansloos van Sam Greco. Hoost ging door een behoorlijk diep dal. Hij zat letterlijk en figuurlijk niet goed in zijn vel. Hoewel de geruchten gingen dat het gedaan was met Mr. Perfect, was Hoost absoluut niet van plan om op te geven.
Hij trainde keihard en verscheen in 1999 helemaal fit in de Tokio Dome verscheen. De drie wedstrijden werden met gemak gewonnen en Hoost liet zien dat hij nog steeds de nummer 1 was in de kickbokswereld. In 2000 en 2002 flikte hij dit kunstje weer. Ernesto Hoost had met 4 K1 titels op zak een nieuw record. Sinds 2009 deelt hij dit record met de Nederlander Sem Schilt.
Op 2 december 2006 nam Ernesto voor de laatste maal deel aan de K-1. In de halve finale trof hij Sem Schilt. De partij verloor Ernesto op jurybeslissing, waarmee hij op een waardige manier afscheid nam van zijn fans.